Chanel nie miała łatwego życia, ale dobrze wiedziała czego chce i do tego dążyła. Urodziła się w Samur, we Francji 19 sierpnia 1883 roku jako Gabrielle Bonheur Chanel. Miała czwórkę rodzeństwa. Jej matka zmarła gdy dziewczynka miała 12 lat, niedługo po tym opuścił ich ojciec. Gabrielle trafiła do domu dziecka prowadzonego przez zakonnice. To doświadczenie ukształtowało jej spojrzenie na modę, w swojej twórczości będzie się później inspirować czarno-białymi strojami zakonnic.

 Po ukończeniu pełnoletniości i opuszczeniu zakonu dziewczyna zaczęła śpiewać w kabaretach i to właśnie od jej popisowego numeru wziął się przydomek „Coco.” Była kiepską śpiewaczką, ale nadrabiała tańcem i charyzmą. Niedługo potem związała się z bogatym Etienne Balsanem. To on wprowadził ja w wyższe sfery. Zaczęła wtedy projektować kapelusze cieszące się dużym uznaniem. Później związała się z kapitanem Arthurem Edwardem „Boyem” Capel. Był on największą miłością Chanel. Jego śmierć w wypadku samochodowym była dla niej olbrzymim ciosem, mimo, że oficjalnie nie byli już razem. To on sfinansował otwarcie pierwszego sklepu Chanel z kapeluszami i stał się inspiracją dla jej początkowego wizerunku i pierwszych projektów – codziennych, funkcjonalnych ubrań dla kobiet, wzorowanych na męskich blezerach i szytych z materiałów z jakich dotychczas powstawała męska bielizna.